مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۶۴

آنجا که بهر سخن دل ما گردد

من می‌دانم که زود رسوا گردد

چندان بکند یاد جمال خوش تو

کر هر نفسش نقش تو پیدا گردد