مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۴۲

هر ذره که در هوا و در هامون است

نیکو نگرش که همچو ما مجنون است

هر ذره اگر خوش است، اگر محزون است

سرگشتهٔ خورشیدِ خوشِ بی‌چون است