مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۴۰

هر ذره که چون گرسنه بر خوان خداست

گر تا باید خورند اینخوان برپاست

بر خوان ازل گرچه ز خلقان غوغاست

خوردند و خوردند کم نشد خوان برجاست