مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۳۴

هر جان که از او دلبر ما شادانست

پیوسته سرش سبز و دلش خندانست

اندازهٔ جان نیست چنان لطف و جمال

آهسته بگوئیم مگر جانانست