مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۲۵

مینال که آن ناله شنو همسایه است

مینال که بانک طفل مهر دایه است

هرچند که آن دایهٔ جان خودرایه است

مینال که ناله عشق را سرمایه است