مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۲۱

من محو خدایم و خدا آن منست

هر سوش مجوئید که در جان منست

سلطان منم و غلط نمایم بشما

گویم که کسی هست که سلطان منست