مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۱۰

مرغ دل من چو ترک این دانه گرفت

انصاف بده که نیک مردانه گرفت

از دل چو بماند دلبرش دست کشید

از جان چو بجست پای جانانه گرفت