مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۹۹

گویند که عشق عاقبت تسکین است

اول شور است و عاقبت تمکین است

هر چند ز آسیا است سنگ زیرین

این صورت بی‌قرار بالا بین است