مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۹۵

گم باد سَری که آن سَران را پا نیست

وان دل که بجان غرقهٔ این سودا نیست

گفتند در این میان نگنجد موئی

من موی شدم از آن مرا گنجانیست