مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۹۳

گفتی چونی بنده چنانست که هست

سودای تو بر سر است و سر بر سر دست

میگردد آن چیز بگرد سر من

نامش نتوان گفت ولیکن چه خوش است