مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۸۲

گفتار تو زر و نعلت ار زرین است

یک حبه به نزد کس نَیَرزی اینست

اسبی که بهاش کم گر از زر زین است

آنرا تو برای ره نَوَرزی این است