مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۶۷

عمریست که جان بنده بی‌خویشتن است

و انگشت‌نمای عالمی مرد و زن است

برخاستن از جان و جهان مشکل نیست

مشکل ز سر کوی تو برخاستن است