مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵۴

شب رو که شبت راهبر اسرار است

زیرا که نهان ز دیدهٔ اغیار است

دل عشق‌آلود و دیده‌ها خواب‌آلود

تا صبح جمال یار ما را کار است