مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵۳

شاهی که شفیع هر گنه بود برفت

وانشب که به از هزار مه بود برفت

گر باز آید مرا نبیند تو بگوی

کو همچو شما بر سر ره بود برفت