مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۹۶

خورشید رخت ز آسمان بیرونست

چون حسن تو کز شرح و بیان بیرونست

عشق تو در درون جان من جا دارد

وین طرفه که از جان و جهان بیرونست