مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۸۷

چون دلبر من میان دلداران نیست

او را چون جهان هلاکت و پایان نیست

گر خیره‌سری زنخ زند گو میزن

معشوق ازین لطیفتر امکان نیست