مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۸۱

جانی و جهانی و جهان با تو خوش است

ور زخم زنی زخم سنان با تو خوش است

خود معدن کیمیاست خاک از کف تو

هرچند که ناخوشست آن با تو خوش است