مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۶۸

تنها نه همین خنده و سیماش خوشست

خشم و سخط و طعنه و صفراش خوشست

سر خواسته من گر بدهم یا ندهم

سر را که محل نیست تقاضاش خوشست