مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۵۰

بگرفت دلت زانکه ترا دل نگرفت

وآنرا که گرفت دل غم گل نگرفت

باری دل من جز صفت گل نگرفت

بی‌حاصلیم جز ره حاصل نگرفت