مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۳۲

با عشق کلاه بر کمر دوز خوش است

با نالهٔ سرنای جگرسوز خوش است

ای مطرب چنگ و نای را تا بسحر

بنواز بر این صفت که تا روز خوش است