مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۱۳

این گرمابه که خانهٔ دیوانست

خلوتگه و آرامگه شیطانست

دروی پریی، پری رخی پنهانست

پس کفر یقین کمینگه ایمانست