مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۰۲

این بانگ خوش از جانب کیوان منست

این بوی خوش از گلشن و بستان منست

آن چیز که او بر دل و بر جان منست

تا بر رود او کجا رود آن منست