مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۴

انصاف بده که عشق نیکوکار است

زانست خلل که طبع بدکردار است

تو شهوت خویش را لقب عشق نهی

از شهوت تا به عشق ره بسیار است