مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۸

آن خواجه که بار او همه قند تر است

از مستی خود ز قند خود بیخبر است

گفتم که ازین شکر نصیبم ندهی

نی گفت ندانست که آن نیشکر است