مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۸

آن بت که جمال و زینت مجلس ماست

در مجلس ما نیست ندانیم کجاست

سرویست بلند و قامتی دارد راست

کز قامت او قیامت از ما برخاست