مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۵

آسوده کسی که در کم و بیشی نیست

در بند توانگری و درویشی نیست

فارغ ز غم جهان و از خلق جهان

با خویشتنش بذره ای خویشی نیست