مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۲

سبحان‌الله من و تو ای در خوشاب

پیوسته مخالفیم اندر هر باب

من بخت توام که هیچ خوابم نبرد

تو بخت منی که برنیائی از خواب