مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸

از بادهٔ لعل، ناب شد گوهر ما

آمد به فغان ز دستِ ما ساغر ما

از بس که همی خوریم می بر سر می

ما در سر می شدیم و می در سر ما