اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۹

صد سال سر خویشتن ار حلق کنی

وندر تن خویش خرقهٔ دلق کنی

صد بار ز حق دور کنندت به قفا

گر یک سر موی روی در خلق کنی