اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۸

تا چند گریزم و به نازم خوانی؟

من فاش گریزم و به رازم خوانی

بس دست خجالت چو مگس بر سر خود

خواهم زدن آن روز که بازم خوانی