اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۷

آن درد، که با پای تو کرد آن چستی

در کشتن خصمت ننماید سستی

با پای تو این جا سر و پایی گردید

تا با سر دشمن تو گیرد کستی