اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۳

ساقی، بده آن باده، زبانم بشکن

وز باده خمار سر و جانم بشکن

پیشانی توبه را شکستم ز لبت

گر توبه کنم دگر دهانم بشکن