اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۷

نی بی‌تو مرا قرار باشد یک دم

نی سوی منت گذار باشد یک دم

هر گه که بخواندمت به کاری باشی

پیداست که خود چه کار باشد یک دم؟