اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۰

ماهی، که بسوخت زهره چنگش بر سر

بگریست فلک با دل تنگش بر سر

مویی که ز دست شانه در هم رفتی

گردون به غلط نهاد سنگش بر سر