اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۷

شد درد بر پای فلک فرسایت

تا عرضه کند سختی خود بر رایت

دارد طمع آنکه بگیری دستش

ورنه چه سگست او که بگیرد پایت؟