اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۴

باد سحری چو غنچه را لب بشکافت

نور رخ گل روی چو خورشید بتافت

از سایهٔ خرپشتهٔ میمون فلک

در پشته نگه کن که چه سرسبزی یافت؟