اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲

بر سبزه نشست می‌پرستان چه خوشست!

بر گل نفس هزاردستان چه خوشست!

ای گشته به اسم هوشیاری مغرور

تو کی دانی که عیش مستان چه خوشست؟