اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۹

کس لاف غم تو، ای پریوش، نزدست

تا در دل او مهر تو آتش نزدست

از طرهٔ طیرهٔ تو مشک ختنی

عمریست که هرگز نفسی خوش نزدست