اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶

ای دوست، کنون که بوی گل حامی ماست

زاهد بودن موجب بدنامی ماست

فصل گل و باغ تازه و صحرا خوش

بی‌بادهٔ خام بودن از خامی ماست