اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲

جانا، تو به حسن اگر نلافی پیداست

کندر دهنت موی شکافی پیداست

ما را دل سخت تو در آیینهٔ نرم

مانندهٔ سنگ از آب صافی پیداست