انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۱۷

هرکو به مواظبت بخواند چیزی

با او به همه حال بماند چیزی

آخر پس از آن، از آن به چیزی برسد

چیزی نبود هر که نداند چیزی