انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۰۵

ای شب چو ز نالهای من بی‌خبری

بر خیره کنون چند کنم نوحه‌گری

ای روز سپید وقت نامد که مرا

از صحبت این شب سیه باز خری