انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۹۰

زان شب که نشستیم به هم با طربی

کردیم فراق را به وصلت ادبی

بس روز که برخاسته‌ام با تک و تاز

در آرزوی چنان نشستی و شبی