انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۴۰

ای دل مگذار عمر چون بی‌خبران

ایمن منشین ز روزگار گذران

تو طاق نه‌ای با تو همان خواهد کرد

ایام که کرد و می‌کند با دگران