انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۳۵

با گل گفتم چون به چمن برگذریم

چون از همه باغ آرزوی تو بریم

گل گفت مرا چو نیک درمی‌نگریم

از روی بقا برابر یکدگریم