انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۶۰

گفتم که گهی چند نپرسم خبرش

تا بوک برون شود تکبر ز سرش

خود هست کرشمه هر زمان بیشترش

اکنون من و زاری و شفیعان درش