انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۲۷

دل محنت تازه چاشنی کرد آخر

سوگند هلاک جان من خورد آخر

عشقی که فرود برد جهانی به زمین

می‌جست و هم از زمین برآورد آخر