انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۰۷

در مستی اگر ببرد خوابم شاید

می دیده ببندد ارچه دل بگشاید

بیدار ز مادران چو تو کم زاید

بخت تو نیم که هیچ خوابم ناید