انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۰۲

با آنکه غم از دلم برون می‌نشود

از تلخی صبر دل زبون می‌نشود

با این همه غصه سخت جانی دارد

این دیده که از سرشک خون می‌نشود