انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۵

خورشید به روشنی رایت ماند

گردون ز شرف به خاک پایت ماند

دوزخ به عتاب جان‌گزایت ماند

فردوس به عرصهٔ سرایت ماند